از سلسه هذیان های شب
شنبه, ۸ ارديبهشت ۱۴۰۳، ۰۹:۳۵ ب.ظ
کلمه ها برای که به رقص در می آیند؟
یا
اگر مخاطبی نبود. اگر -فی المثل- در این وبلاگ هیچ مخاطبی رفت و آمد نمی کرد؛ آیا نوشتن باز هم موجه بود؟
چه چیزی پشتوانه نوشتن ماست؟ ما برای فرونشاندن کدام هوس می نویسیم و خودمان را افشا می کنیم؟
ما از چه چیزی فرار می کنیم؟
اصلا سوال سردستی و کم اهمیتی نیست
به اندازه تاریخ سخن گفتن اهمیت داره
به اندازه فلسفه وجودی آدمیزاد
به اندازه اثبات خدا