‌واو حالیه

آدم ترسو، هر چیزی هست الا دور اندیش. دوراندیشی و ترس جمع شدنی نیستند. ترس، ابدا در پی شناخت فردا نیست. مبهوت و مقهور امروز است و رو به هیچ جایی الا خود ترس ندارد. 

اینگونه نیست که دوراندیشی، نام دیگری برای خیال بافی های حسابگرانه باشد. دور اندیشی چشمه ای است از ایمان و اطمینان که میان دریچه محالات می گذرد (و به گمان ما عاجزان گوشه نشین معجزه می آفریند). پس توقع نداشته باش که تک تک سنگریزه های راه از پیش برایت افشا شده باشند. این که راه باید روشن باشد یک چیز است، شانه خالی کردن از زحمت کشف و جستجو چیز دیگر.