وقتی پیروزی در کار باشد، زبان تمجید و تشویق راحت می چرخد
اما شکست، عرصه جولان زبان های سرزنش گر و فوران سینه های گداخته از کینه است
سکوت هم که پاسخ سرخورده هاست
***
مومن، اگر بخواهد که ایمان حقیقی داشته باشد
محکوم است که از هر سه راه عبور کند
***
در گیر و دار ابتلائات امروز، قلب ها و مغزهایی که با اسم و ایسم های شرقی و غربی و ملی و مفهومی به تسخیر درآمده اند
بر سر راه آزادی حقیقی انسان ها ایستاده/می ایستند/خواهند ایستاد
از بین حالات انسانی، خشم را می پسندم. تقدیسش نمی کنم و خوب می فهمم که انسان راست قامت باید و لاجرم خشمش را در کنترل داشته باشد. اما خشم، منبع صداقت است.
*
یک استرس همیشگی دارم. یک خوف دائم که مبادا میان لفاف های نازک دروغ پیچیده شده باشم. فقط وقت هایی که از خشم پر شده ام خیالم راحت است. پس، زنده باد خشم!
(؟)
*
نه... اینطور نیست. آدمی که در لفاف دروغ پیچیده شده باشد، خشمش هم دروغین است. اینکه یک نفر با تمام وجود خشمگین باشد چیزی است، و اینکه صادقانه خشم داشته باشد چیز دیگری است. بعضی وقت ها با همین سوء برداشت خودمان را گول می زنیم
*
حرف زدن در مورد این چیزها مظهر بی صداقتی است
حرف نزدن در مورد این چیزها هم ضمانت صداقت نیست
*
من چرت و پرت می نویسم، پس هستم
