بهداشت روان، دستکمی از بهداشت تن ندارد. چه بسا اهمیتش چند برابر هم باشد. اما این نکته ظاهرا بدیهی که اغلب ما به راحتی تصدیق می کنیم، عملا قربانی بی توجهی و سهل انگاری ماست.
این را می نویسم چون بیماری روان اذیتم می کند و طبق چندین اصل عقلایی، عبرت آموختن از بیماری یکی از مایه های سلامتی است. مصرف بیش از حد محتوا با تلفن های همراه و کامپیوتر و این دسته چیزها، قطعا و یقینا مایه روان رنجوری است. فرقی هم ندارد دنبال خدا بگردید یا خرما یه هر چیز دیگر. دوستان، عزیزان، بزرگواران، نکنید. اگر گذری کردید و این چند خط را خواندید لطف کنید از سرنوشت این برادر کوچکتان عبرت بگیرید. تنها حضور بیش از اندازه در این دنیای رنگارنگ و تو خالی ادراک شما از زمان، مکان، دیگران، خدایتان و خودتان تغییر می دهد.
